مراحل آینه کاری در استین گلاس
مراحل استین گلاس
استین گلاس همان گونه که بسیار مهم است یک شخص بتواند به راحتی خودش را با استفاده از زبان گفتاری توصیف کند؛ و زبان نوشتاری را بخواند، هم چنین باید بتواند از طریق نوشتن نیز ارتباط پیدا کند. بیان نوشتاری مستلزم وجود مهارت در سه حوزه ی اصلی است: دست خط، هجی کردن و استین گلاس . هر چند بیان افکار و احساسات ممکن است از جنبه های مکانیکی نوشتن مهمتر باشد، ولی مشکلاتی مانند دست خط ناخوانا، جاانداختن حروف، ناتوانی های دستوری و سازماندهی ضعیف می تواند فهم معنایی یک نوشته را برای خواننده مشکل کند.
نویسندگان کارآمد به اندازه ی کافی، در هر سه حوزه ی بیان نوشتاری، توانمندی دارند. و می توانند با حداقل خطا ارتباط برقرار کنند. گاهی اوقات مشکلات تحت عنوان استین گلاس شناخته می شوند. نارسا نویسی یعنی «اختلال در زبان نوشتاری که در مهارت مکانیکی نوشتن خود را نشان می دهد، این اختلال به شکل عملکرد نوشتاری ضعیف در کودکانی که دارای هوش دست کم متوسط بوده و هیچ گونه مشکلات عصب-شناختی یا معلولیت روانی – حرکتی آشکار ندارند، رخ می دهد» (هالاهان و کافمن، 1388).
مراحل آینه کاری
خصوصیات رایج اختلال بیان آینه کاری عبارتند از: اشتباهات هجی کردن، اشتباهات دستوری، اشتباهات نقطه گذاری، ضعف در ساختن پاراگراف ها و دست خط بد. با بالا رفتن سن و رفتن به کلاس های بالاتر جملات شفاهی و کتبی این کودکان آشکارا ابتدایی تر، عجیب تر و پایین تر از سطح مورد انتظار بر آینه کاری پایه-ی تحصیلی به نظر می رسد. کلمات انتخابی آن ها اشتباهی و نامناسب است؛ پاراگراف ها آشفته بوده و فاقد توالی و تداوم مناسب است و با افزایش تعداد و انتزاعی شدن ذخیره ی لغات آن ها، توانایی شان برای هجی کردن درست کاهش می یابد (هالاهان و کافمن، 1388).
ناتوانی های آینه کاری روی دیوار
ناتوانی ریاضی، عبارت است از مشاهده یک مشکل یادگیری غیر منتظره، بعد از این که آموزگاران یا سایر متخصصان آموزش دیده، تجارب یادگیری مناسبی را طی یک دوره زمانی در اختیار کودکان قرار دادند. تجربه-های یادگیری مناسب، به فعالیت هایی اطلاق می شود که بر پایه ی پژوهش های آینه کاری روی دیوار استوار بوده و برای استفاده عملی طراحی شده باشند. دوره زمانی، به زمان کافی برای کمک به کودکان در یادگیری مفاهیم و مهارت هایی که برای آن ها دشوار است، گفته می شود. نوعاً کودکان دارای ناتوانی ریاضی با وجود به کارگیری روش های تدریس مناسب، نمی توانند مانند آینه کاری روی دیوارخود در زمینه ریاضیات، به اندازه ی کافی پیشرفت نمایند.
در ریاضیات، دانش آموزان نه تنها نحوه ی محاسبه کردن را می آموزند، بلکه یاد می گیرند چگونه استدلال کنند و آن استدلال را برای حل مسایل زندگی واقعی به کار ببرند. درک مفاهیمی چون عدد، تساوی، مجموعه-ها، نسبت و روابط کارکردی جنبه های مهم در کارایی ریاضیات هستند. مهارت های دیگری هم مثل شمردن پول، اعلام ساعت، اندازه گیری قد و وزن اهمیت دارند ( هالاهان و کافمن، 1388).
